Kıştan Bahara Yolculuk

KIŞTAN BAHARA YOLCULUK

Eylüldü..
Özgürlükle sevişirken
düşümüzde
karabasanlara uyandık
Güneşli bir günde
apansız
bir dolu gibi
boşandı üzerimize
acı
ve zulüm
Tank paleti
G-3 namlusu
filistin askısıydı
Hazır değildik
Tarümar edildi
umut bahçemiz

Eylüldü...
Çürümüş kandan kara
bir süngü saplandı
halkın bağrına
Yasaklandı düş yolları
Yoldaş kucaklaşmalar
Ferah gülümseyişler

Paslı zindan kapısı
karanlık
kapandı şehrin üstüne
Her sokak başında
pusu kuruldu umuda
Düştük haramilerin
pusularına
Doksan gün
Doksan gece
Her hücremiz
Tanıdı işkenceyi
Yine de
Yoldaş adları
acıklanmadı
Başı dik girildi inlerine
Başı dik çıkıldı

Eylüldü
Pusularda
İşkencede
Zindanda
Uğurladık
Can dostları
Yıldızlara

Çifte halay tutacaktık
Zaferin
ve bekletilen düğünlerin
Oysa
Veda dahi edemedik
Unuttuk düğünleri
Ama zaferi
Yüreğimizin
zulasında sakladık

Nasip olmadı
Yıldızların gölgesinde
Çocuklar gibi
Sallanmak salıncakta
Sallandık
Apoletlerin gölgesinde
İdam sehpalarında
Çocuk gibi değildik
Ama
Kıpkızıl bir bayrak gibiydik

Onlar ki
Diken deyse tenlerine
Tenimizde hissederdik
Tebessümlerinde
Çocuk sevinçleri yaşardık
Alışamadık yokluklarına
Alışamayacağız
Ama gömerek acılarımızı
Öfkemize
Dayandık
Yüreklerimiz demir dağı
Adları andımız oldu
Eylülü
Bahar mevsimine
Dönüştürmeye

İnancımızın
Ateşiyle
Dağlayıp yaralarımızı
Döndük yüzümüzü geleceğe
Umutsuzluğu
yasak ettik
Zorlukları
Katık yaptık ekmeğimize
Yürüdük
Elimizde yürek pusulası
Düşenlerimiz de oldu
Asla dönüp bakmadık geriye

Çılgınlık
Diyorlardı yaptığımıza
Donkişotluk
Çılgındık
Donkişottuk
Teslim olmaktansa
Karanlığa
Tercih ettik
Ömrümüzü
Bir kıvılcım yapmaya

Evimiz yoktu
Silah
Para
Kimlik
Çoğu günler
Parklarda
İnşaatlarda
Geceledik

Sokakta
Korku
Yolunu değiştirirdi
Selam vermemek için
Bizi görünce
Kapılar kapanırdı
Yüzümüze
Korku
Ne çok yüreği
Zaptetmişti
O cesur yürekleri
Ne çok evde
Saltanat sürüyordu.

Bu yarım kalmış şiirin kahramanları, şiiri yazmayı sürdürüyorlar. Özgürlüğün baharı gelinceye kadar.....