Ölüm, buzdan parmaklar örmüş; dal uçlarına..
Sükut, bir yılan gibi; kıvrılıp bükülüyor..
Bahar, uzak mı uzak üşümüş kuşlarına
Ve hayret, gözümüzden aydınlık çekiliyor! ...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
ölüm, sükût ve bahar... herşey anlamakda birleşiyor... baharla gelecek aydınlık için sükût içindeki gerçeği görmek ve ölümü anlamakta bitecek... düşündürücü güzel dörtlük... selam...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta