Kışta Baharda Şiiri - Özdemir Aydın 2

Kim olduğunu bilmeden sayıklıyorum düşlerde,
Yokuşta inler gecenin ateşi ney'lerde...
Aşıklar seni anlatır,
Şiirler seni konuşur kafiyeli dillerde,
Boğuldu nülüferler en derin sularda....
Tükenmiş bir murakebeyim yıllarda saklı,
Eğreti kuşlar ötüşür kırık dallarımda...
Acının yüz sürdüğü topraktır yürekteki kadim sancım...

Gül badesi dilimde edebli sevdam yandı,
Kızıl mutluluktum yandım...
Düştüm karanlığa,
Düştüm ateşe,
Ben yandım,
Cennet yandı,
Kaf dağı yandı,
Anka yandı...
Aşk ile tutmuş şamdanım yandı kışta, baharda,
Alın güllerimi yangın terazisinden...

Şüpheyi alnından vurdum,
Dalgası kırık esmer gecenin gizinde...
Ölüm ile yaşam arası,
Derdest edip yüreğimden,
Ölümsüz bir nefes bıraktım kızıl dudakta...
Kılıktan kılığa bir hüzün,
Keremi aratmaz bu mecnun hallerim...
Gurbeti yaktım,
Yolları yaktım,
Seni vermeyen sılayı yaktım...
Düştüm karanlığa,
Düştüm ateşe,
Ben yandım,
Cennet yandı,
Kaf dağı yandı,
Anka yandı...
Aşk ile tutmuş şamdanım yandı kışta, baharda...