Kıssadan Hisseyim Şiiri - Aytaç Korkusuz

dilimde bir hapishane,
sanki içinde binlerce mahkum cümle..
tamamlarım diye arşivlediğim,
cümleler gibi hissediyorum kendimi;
kimsesiz ve eksik..
anladığımı sandığım yerde aldanıyorum,
aldandığımı anladığım yerde anlamsızlaşıyorum.
anlamak ve anlamsızlaşmak arasındaki o uçurum;
bazen hiçte o kadar uzak olmuyor.
bazen sevdiğini söylemek istersin ya..
ama söylersen,
kaybedeceksindir,
susarsın.
çünkü ne zaman birine "seni seviyorum" desem;
benim dışımda her şey değerlenir onun gözünde..
çünkü olmasını istediğin,
senin hep olmamanı ister.
ve bazen ne içtiğin şarap,
ne dinlediğin güzel bir şarkı,
ne de sessizlik avutur ya seni;
avutmuyor beni şuan ki yaşadıklarım.
ben çocukluğumdaki o curcunayı istiyorum.
kuzine sobada ısınan su dolu güğümler arasinda,
kızarmış portakal kabuğu kokusu eşliğinde közlediğim,
o kestanenin tadını özlüyorum.
ve annemin o an boynumdan bana sarilip,
yanağımdan beni öpmesini..
beni mutlu kılacak bir sona ihtiyacım var.
beklemeyi bilendir bende olan,
gerisi başka hikayelerde sadece figüran...