Kıssadan Hisse Şiiri - Murat Arıcı

İnsan en yüce yaratık,
Gerçekte cüce yaratık,
Kavgalardan, savaşlardan,
Bıktık artık, bıktık artık.

Yüreklerde kin nefret var.
Zalim her gün zulüm yapar.
Bu yaylaya konan göçer.
Kalan var mı bir tek artık.

Ömür denen süre kime?
Ölüm denen sıra kime?
Vicdan denen bir kelime,
Sen de var mı bir bak artık?

Bunca malı kimin için,
Nasıl kazandın sen, niçin?
Gerçekleri görmek için,
Gözlüğünü bir tak artık.

Tapulasan bu dünyayı,
Alıp gelsen gökten ayı,
Gerdirince kiriş yayı,
Çıkar gider bir ok artık.

Söylesem de bunca sözü,
Bakar şekle, görmez özü.
Belki beş metrelik bezi,
Götüremez bir çok artık.

Değilse ki bez nasibin,
Ne olacak o gün halin?
Ufak tefek bu hesabın,
Çöz içinden bir çık artık.

Sevmek gerek her ne varsa.
Bitmez toplanacak parsa.
Bu tren de bir kaçarsa,
Başka çare hiç yok artık.

Sözü fazla uzatmadan,
Yalan yanlış hiç katmadan,
Dost başını ağrıtmadan,
Bitirip de kestik artık.