Kıssa Şiir-zülkarneynin Ordusu

Zülkarneyn Aleyhisselam,
Olmuş idi yola revan.
Gece bir yerden geçerken,
Ordusuna etti ferman.

“Toplayın yerdekileri,
Ayağına değenleri.”
Ordu bu emri duyunca;
Şöyle yaptı askerleri:

Bir gurup şöyle dediler:
Yere hiç eğilmediler.
Zaten çok yorulduk deyip,
Emrini dinlemediler.

Bir gurup da böyle dedi:
“Madem komutan emretti,
Biz birazcık toplayalım.
Vardır elbet bir hikmeti.”

Bir gurup da şöyle dedi:
“Komutan boşa emretmez.
Askerlerine zulmetmez.
Ne bulursak toplayalım.
Yorulsak da hiç fark etmez.”

Sabah olunca baktılar
Abaları altın dolu.
Altın madeninden geçmiş,
Meğerse ordunun yolu.

Almayan birinci gurup.
Yaptığına pişman olup,
Başını taşlara vurup,
“Keşke alsaydık.”dediler.

İkinci gurup aldandı.
Bir kaç tane yeter sandı.
Yaptığı hataya yandı.
“Keşke alsaydık.” dediler.

Üçüncü gurup da dedi:
“Keşke daha da alsaydık.
Gereksiz yükü atsaydık,
Daha fazla toplasaydık.”

Kıssadan Hisse:
KEŞKE

Yarın kıyamet gününde,
Defterler önüne konur.
Amelini gören herkes,
Yaptığına pişman olur.

Kafir olan pişman olur.
“Keşke” derler.” İnansaydık.
Burada ebedi olarak,
Cehennemde kalmasaydık.”

Mü’min olup aldananlar.
Derler: “Keşke çalışsaydık.
Dünyada sevap işleyip,
İkrama mazhar olsaydık.”

Gerçek Mü’min olanlar da,
Derler: “Kulluğa doysaydık.
Makamımı yükseltecek,
Amellerde bulunsaydık.”

Bunun için din kardeşim.
Henüz fırsatımız varken.
Testimizi dolduralım.
Çeşmenin suyu akarken.

Ayak yürür, el tutarken.
Farzları terketmeyelim.
Dil konuşur, göz bakarken
Biz de "keşke" demeyelim.