Kıssa Şiir- Yolumuzdaki Engeller

Yollardan (Gelip Geçeni) rahatsız eden,
Taş, diken gibi engelleri kaldırmak sadakadır.
(Hadis-i Şerif)

Eski zamanda bir Sultan.
Şehirden uzak bir yere,
Muhteşem Saray yaptırmış.
Dağ başında yükseklere.
Ağaçların arasında,
Yanında akarmış dere.

Sarayın bir yolu varmış.
Ama yokuş ve çok darmış.

Saraya yakın bir yerde.
Yola koydurmuş bir kaya.
Dört bir yana haber salıp,
Halkı çağırmış buraya.
Davet ettirmiş Saray’a.

Köylü, kentli düşmüş yola.
Kimi atlı, kimi yaya.
Dar bir yola girmişler ki,
Yol üstünde var bir kaya.
Her birisi; zor da olsa,
Kayanın yanından geçip,
Varmışlar yeni Saray’a.

Zengin, soylu ve asiller,
Kayaya ilişmemişler.
Yolu açtırmadı diye,
Sultanı eleştirmişler.

Sultan da bir pencereden,
Kayayı gören bir yerden,
İzlemiş olup biteni.
Hiç kimseye görünmeden.

Derken… Köylü, yaşlı biri,
Küfesi de arkasında.
Saraya gelirken, bakmış.
Kaya, yolun ortasında.

Önce çıkarmış küfeyi.
Şöyle bakınmış etrafa.
Kalınca bir odun ile
Kayayı itmiş kenara.

Yola devam etmek için,
Yüklenirken küfesini.
Kayanın eski yerinde,
Görmüş altın kesesini.

Yaptığının karşılığı,
Verilmiş ona anında.
Bir de not varmış yanında:
“Kayayı kim çeker ise,
Sultan’dan ona hediye,
İçi altın dolu kese.”

Sultan güzel bir ders vermiş.
Zengin, fakir ve herkese.

Kıssadan Hisse:

“İyilikten maraz doğar.”
Sakın inanma bu söze.
Sen herkese iyilik yap.
Ama asla vurma yüze.

“Balık bilmezse bilmesin,
İyilik yap at denize.
Halık bilir onu elbet.”
Döner bir gün kendinize.

İyilik yap insanlara.
Kötülükten fayda gelmez.
Kötü olan insanları
Kullar sevse, Allah sevmez.

Her iyilik sadakadır.
İyilik yapın herkese.
Hiç bir şey yapamasan da,
Selam ver, ya da gülümse.