Büyük Cüneyd-i Bağdadi.
İhlas ile yaşar idi.
Şeytan yanına yaklaşıp,
Onu kandırmak istedi.
Yirmi sene gidip geldi.
Ona bir şey edemedi.
Bir gün karşısına geçip,
Hazrete şunu söyledi:
“Ne kadar büyüksün Veli.
Yoksa tanıdın mı beni?
Yirmi senedir uğraştım.
Kandıramadım ben seni.”
Dedi, Cüneyd-i Bağdadi:
“Daha ilk gün bildim seni.
Defol bire mel’un şeytan!
Çıkarıp bendeki “Ben’i”
Şimdi kandırmak istersin,
Yirmi saniyede beni.”
Kıssadan Hisse:
SAKIN ALDANMA ŞEYTANA
Şeytan bazen sağdan gelir,
Okşar, kibir verir sana.
Var olan “Ben” lik duygusu.
Felaket olur insana.
Sakın aldanma şeytana.
Yaptığınla gururlanma.
Yeryüzünü delemezsin.
Ne kadar yükseğe çıksan,
Gökyüzünü eremezsin.
Kalbinde kibir olursa,
Sen cennete giremezsin.
Allah yarattı Adem'i
Dedi:
Secde edin halifemi.
Melekler secde ettiler.
İblis tek secde etmedi.
Benliğini yenemedi.
Ben ateşten yaratıldım
Adem'den üstünüm dedi.
Büyüklendi, kibirlendi.
Emre itaat etmedi.
Bu yüzden de lanetlendi.
Nurettin Sevim
Kayıt Tarihi : 5.1.2014 11:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!