Kıssa Şiir- Yalancı Şiiri - Nurettin Sevim

Küçük bir kasabada,
Muzip bir adam yaşar.
Eğlence olsun diye.
Bazen kahveye koşar.

-Koşun komşular koşun!
Bizim evde yangın var!

Herkes çayı bırakıp,
Koşarlar apar, topar.
Sonra birde bakarlar.
Ne duman, ne yangın var.

Muzip, yalancı adam.
Durur kahkaha atar.
Neşelenir, eğlenir,
Güler, yerlere yatar.

Yalancı bu şakayı,
Bir kaç defa tekrarlar.
Komşular bu adama.
İçten içe çok kızar.

Bir gün onun evinde,
Gerçekten yangın çıkar.
Yalancı da telaşla,
Yine kahveye koşar.

-Koşun komşular koşun!
Bizim evde yangın var!

Bu kez ona hiç kimse,
Ne inanır, ne kanar.
Evini söndüremez.
Varı yoğu hep yanar.

Kıssadan Hisse:
YALANCININ BUDUR HALİ

Söz verir sözünden döner.
Konuşunca yalan söyler.
“Yatsı olur mumu söner.”
Yalancının budur hali.

Ne ana der ne de peder.
Çok konuşur, yemin eder.
Ahiret’i olur heder.
Yalancının budur hali

Doğru olan hiç eğilmez.
Yalancıyı kimse sevmez.
Sözlerine güvenilmez.
Yalancının budur hali.

İşlerine katar hile.
Doğrusunu bile bile.
Yalan söyler o hep yine.
Yalancının budur hali.

Adı yalancıya çıkar.
Yalan sadakati yıkar.
Herkes yalanından bıkar.
Yalancının budur hali.

Şakasına bile demez.
Müslüman yalan söylemez.
Yalancıya güvenilmez.
Yalancının budur hali.

İnsanları hep kandırmış.
“Bir gün gelmiş evi yanmış,
Ama kimse inanmamış.”
Yalancının budur hali.