Kıssa Şiir- Şeytan İle Oduncu

Bir zamanlar bir beldede.
Çok büyük bir ağaç varmış.
Köylüler de bu ağaca,
“Tanrı” diye taparlarmış.

Komşu köyde bir oduncu.
Karışmazmış hiç kimseye.
Bakmış küfre gider ucu.
Gitmiş ağacı kesmeye.

Halis hülyalara dalıp,
Asmış baltayı koluna.
Şeytan hemen haber alıp,
Çıkmış adamın yoluna.

Gayet perişan bir halde.
Engel olmuş oduncuya.
Oduncu ısrar edince,
Başlamışlar boğuşmaya.

Oduncu; güçlü, kuvvetli.
Almış şeytanı altına.
Hançeri saplayacakken;
Demiş ki: “Düştüm bahtına.”

“Dile benden ne dilersen.
Ne olur öldürme, acı.
Her gün bir altın vereyim.
Sen de kesme bu ağacı.”

“Sana ne ki el alemden.
Günahkâr girer ateşe.
Ağaca tapanlar yansın.
Sende nedir bu endişe? ”

Oduncu fakir ve muhtaç.
Bu teklifi kabul etmiş.
Şeytanı serbest bırakıp,
Geri dönüp köye gitmiş.

Ertesi gün kalktığında.
Bakmış yastığın altına.
Altını göremeyince,
Pişman olmuş yaptığına.

Kapmış hemen baltasını.
“Şimdi gösteririm ona.”
Öfke ile gider iken,
Şeytan çıkmış karşısına.

“Altınları getirmedin,
Yalan söyledin sen bana.
Sen sahtekâr bir mel’unsun.”
Deyip, saldırmış şeytana.

Bu kez şeytan oduncuyu.
Yıkmış düşürmüş altına.
“Dün sen beni yenmiş idin.
Bu gün de düştün altıma.

Kıssadan Hisse:
AMELLER NİYETE GÖREDİR

Ameller niyete göre.
Bu Kur'an'da ayettir.
Bid'atlere kanmayın.
Dinde yoksa adettir.

Allah rızasıysa niyet,
İbadetin bulur kıymet.
Sağlığın için tutarsan
Orucun da olur diyet.

Gösteriş için yaparsan,
Namazın olur hareket.
Zekatın cömertlik olur,
Haccın turistik seyehat.

Niyetler Allah içinse.
Ameller değer kazanır.
Niyetin halis değilse.
Onun sevabı azalır.

Niyetin halis olursa,
Allah sana yardım eder.
Niyetin başka olursa.
Gücün ve kuvvetin gider.

Dün niyeti rıza idi.
Şeytanı aldı altına.
Bu gün şeytan onu yendi.
Çünkü aldandı Altın’a.