Kıssa Şiir- Misafire İkram Eden Sahabi

Bir gün sahabenin biri.
Gelir.” Tanrı misafiri.”
Efendimiz haber salar,
Öğrenir evdekileri.

Misafire yedirecek,
Evinde yoktur yiyecek.
Ashabına teklif eder:
-Kim evine götürecek?

Orda olanlardan biri.
Kabul eder bu teklifi.
Alıp evine götürür.
Peygamberin misafiri.

Eve varınca eşine.
Sorar:” Bir şey var mı? ” Diye.
Evlerindeki yiyecek,
Ancak yeter bir kişiye.

Adam derki hanımına:
-Sen çocukları oyala.
Lambayı da söndürüver.
Oturunca biz sofraya.

Hanım kurarken sofrayı.
Deviriverir lambayı.
Karanlıkta kaldığında,
Alır getirir çorbayı.

Beraberce otururlar.
Uyumuştur çocukları.
Misafir yemeği yerken.
Boş götürüp kaşıkları,
Yiyormuş gibi yaparlar.
Misafirin karnı doyar.
İkisi de aç yatarlar.

Ertesi gün o sahabi.
Evinden mescide gider.
Onu görünce Peygamber:
-Misafire yaptığından
Allah senden razı oldu
Hakkında ayet indi. Der.

Kıssadan Hisse:

“Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş
Ve gönüllerine imanı yerleştirmiş olan kimseler,
Kendilerine hicret edip gelenleri severler;
Onlara verilenler karşısında içlerinde
Bir çekememezlik hissetmezler;
Kendileri zaruret içinde bulunsalar bile
Onları kendilerinden önde tutarlar.
Nefsinin tamahkârlığından korunabilmiş kimseler,
İşte onlar saadete erenler.
(Haşr.59/9. Ayet)

Evinize gelen biri.
Yoksa kalacak bir yeri.
Sayın "Tanrı misafiri "
Misafire ikram edin.

Uzak, yakın yerden gelse.
Sizi din kardeşi bilse.
Haneden biri değilse.
Misafire ikram edin.

Misafir başımın tacı.
O gariptir bir yabancı.
Ama tatlı ama acı.
Misafire ikram edin.

"Konuk on nasiple gelir.
Dokuz kalır biri yenir."
Sofralar bereketlenir.
Misafire ikram edin.

"Misafirlik üç gündür" der.
Dinimiz bunu emreder.
İyilikler olmaz heder.
Misafire ikram edin.

Ebu Eyüp El- Ensari.
Rasül oldu misafiri.
Ensarın yaptığı gibi.
Misafire ikram edin.