Kıssa Şiir:kuyruk Acısı

KUYRUK ACISI

Küçük bir orman köyünde,
Fakir bir oduncu yaşar.
Hergün baltası elinde,
Ormandan hep odun toplar.

Bir gün ormana giderken,
Çok büyük bir yılan görür.
Hemen baltasını vurup,
İster yılanı öldürür.

Tam öldüreceği o an,
Yılanla gelir gözgöze.
"Bırak ta bin yıl yaşasın
Beni sokmayan bu yılan."
Aklı takılır bu söze.

Korkmamıştır bu yılandan,
Korktuğu kadar yalandan.

Vazgeçince öldürmekten,
Bir altınla geri gelir.
Yılan girdiği delikten.
Ondan sonra dile gelir.

Der ki: "Beni öldürmedin.
Canıma kıymadın diye.
Her gün sana bir altın var,
Benden sana bir hediye."

Oduncu çok memnun olur.
Her gün oraya gelince,
Delikte bir altın bulur.
Bu sürer gider günlerce.

Yuvasında huzur bulur.
Sırrını kimseye demez.
Ama bir gün hasta olur.
Artık ormana gidemez.

Günler, aylar gelir geçer.
Eldeki altınlar biter.
Oduncu da bu sırrını,
Çağırır, oğluna söyler.

İnanmaz ama babaya.
Mecburen gider oraya.
Yılan oğlunu görunce,
Bir altın da verir ona.

Oğlu gerçeği görünce,
Kapılır büyük sevince.
"Tüm altınları alırım,
Der.Yılanı öldürünce."

Yılanı öldürmek için,
Yılana bir hamle yapar.
Yılan da can havli ile.
Oğlunu ısırır, sokar.
Ne var ki: Kuyruğu kopar.

Akşam eve dönmeyince,
Oduncuyu merak sarar.
Bütün köylü birlik olup,
Ormanda çocuğu arar.
Bir kör kuyunun başında,
Ölmüş cesedine rastlar.
Oduncu durumu anlar.

Bir müddet zaman geçince.
Oduncu iyileşince,
Sessizce gider ormana.
Daha önceki yerinde,
Rastlar yaralı yılana.

Yılandan çok özür diler.
Der ki: "Tekrar dost olalım.
Böyle dostluk bulamayız."
Yılan da ona şunu der:
Tekrar dost olamayız.

Kıssadan Hisse:
TEKRAR DOST OLAMAYIZ

Bende kuyruk acısı.
Sende evlat acısı.
Tutar bize sancısı.
Tekrar dost olamayız.

Belki derin yaralar.
Zamanla kabuk bağlar.
Kaşırsan tekrar kanar.
Tekrar dost olamayız.

Güvenme hiç dostuna.
Saman koyar postuna.
Sonra çıkar üstüne.
Tekrar dost olamayız.

Ayıdan da post olmaz.
Yılandan hiç dost olmaz.
Eski düşman dost olmaz.
Tekrar dost olamayız.

Nurettin SEVİM