Kıssa Şiir...fidan Diken İhtiyar

Harun Reşit, veziri ile
Tebdil-i kıyafet dolaşır.
Bahçesinde hurma diken,
Bir ihtiyarla karşılaşır.

Selam verip ihtiyara,
Sonra yanına yaklaşır.
Derki: “Diktiğin fidanlar,
Kaç senede ağaçlaşır? ”

İhtiyar da cevap verir:
“Uzun yılda olgunlaşır.
Belki on, belki on beş,
Yirmiye bile yaklaşır.”

“Peki “ der. Harun Reşit:
“Fidanların hurmasını,
Yemeğe yeter mi yaşın? ”
İhtiyar der: “Belki benim,
Meyvelere ermez yaşım.
Öncekilerin diktiği.
Şimdi oldu benim aşım.
Benim diktiğim fidanlar.
Evlatlarıma ulaşır.”
Harun Reşit bu cevaptan,
Ziyadesiyle hoşlaşır.

İyi kalpli bu adama.
Bir kese de altın verdi.
İhtiyar da şunu dedir:
“Benim diktiğim fidanlar,
Bir senede meyve verdi.”

Ödüllendirmekti derdi.
Ağaç dikeni severdi.
Harun Reşit bu cevaba,
Bir kese daha altın verdi.

İhtiyar murada erdi.
Dedi: “Benim fidanlarım,
Gördünüz mü bir senede,
İki defa ürün verdi.”

Bir kese daha verince,
Harun Reşit, latifeyle,
Şöyle dedi vezirine:
“Biz burada kalır isek,
Bu ihtiyarın yüzünden,
Boşalacak bu hazine! ”

Kıssadan Hisse:

“Kıyamet kopmaya yakınken
Elinizde bir ağaç fidanı varken,
Ve onu dikmeye vakit
Bulabilirseniz onu dikin”.
(Hadis-i Şerif)
“Kim bir ağaç dikerse onun için;
Ağaçtan hâsıl olan ürün kadar,
Allah sevap yazar.
(Hadis-i Şerif)

AĞAÇ

Ormanları katledenler
Betonlara mahkum olur.
"Yeşili görmeyen gözler.
Göz zevkinden mahrum olur."

Doğayı tahrip edenin,
Vardır aklından bir zoru.
Sen öyle olma kardeşim.
Ağaç dik, yeşili koru.

Ülkemiz yemyeşil olur.
Kerkes bir ağaç dikerse.
Dikene sevap yazılır.
Her kim meyvesinden yerse.

Meyvesi olmasa bile.
Ağaç olan yer şenlenir.
Dallarına kuşlar konar.
Dibinde yolcu dinlenir.

"Elinde fidanın varsa.
Kıyametin kopma anı.
Dikmeye zamanın varsa.
Yine de dik o fidanı."