Kıssa Şiir-ceviz Şiiri - Nurettin Sevim

İki çocuk sabah erken.
Bahçede oyun oynarken.
Yerde bir ceviz gördüler.
İkisi de koştu birden.

Birisi atik davrandı.
Yere yattı yuvarlandı.
Kaptı yerdeki cevizi.
Diğerinin içi yandı.

Başladılar tartışmaya.
Birbiriyle atışmaya.
-Cevizi önce ben gördüm.
Sonu vardı çatışmaya.

Derken kavga için için.
Bulunan bir ceviz için.
Alevlendi de büyüdü.
-Bırak onu, yoksa…-Niçin?

Epey tekme tokat yendi.
Hem hakaret, küfür dendi.
Bereket versin o anda.
Çıkageldi bir efendi.

Başı sarıklı bir hoca.
Sakalı da pek uzunca.
Birden kesildi arbede.
O, yanlarında durunca.

Anlattılar olanları,
Hoca; onlara sorunca.

Ceviz kapalı bir sırdı.
Hoca o cevizi kırdı.
Cevizin içi boş çıktı.
Bitiverdi o lakırdı.

Anlayan çoktan anladı.
Bu olaydan ders çıkardı.

Kıssadan Hisse:
YALAN BU DÜNYA

Dünya yalandır, sakın inanma.
Zevke, sefaya, şöhrete dalma.
Nefsine uyup, sakın aldanma.
Yalan bu dünya, yalan bu dünya.

İnsan gururlu başını eğmez.
Bencil olanı kimseler sevmez.
Bu dünya yalan kavgaya değmez.
Yalan bu dünya,yalan bu dünya.

Bu dünya yalan ölüm tek gerçek.
Kim ne ekerse onu biçecek.
Ecel şerbetini herkes içecek.
Yalan bu dünya, yalan bu dünya.

Dünya eğlence, sefası hoştur.
Çalış, çabala durmadan koştur.
Aslında yalandır, içi de boştur.
Yalan bu dünya, yalan bu dünya.