Kıssa Şiir: Cehennem Ateşi

Behlül Dânâ Hazretleri.
Gayet yorgun bir biçimde.
Uzak yoldan gelmiş gibi,
Üstü-başı toz içinde.

Onu gören Harun Reşit,
Sorar:Halin nedir diye?
Behlül Dânâ'nın niyeti.
Ders vermektir Halife'ye.

Der ki: "Cehenneme gittim.
Biraz ateş almak için."
Halife de sorar ona:
"Peki, getirmedin niçin? "

Behlül Dânâ cevap verir.
"Kulak ver de dinle beni.
Niçin ateş getirmedim,
Anlatayım nedenini."

Cehennem Zebanileri,
Bana ateş vermediler.
Burda ateş yoktur deyip,
Bana şunu söylediler:

"Herkes kendi ateşini,
Dünyadan kendi götürü."
Benim korkum ve endişem,
Telaşım bundan ötürü.

Kıssadan Hisse:
CEHENNEM

Cehennemde yoktur, odun ve kömür.
“Herkes ateşini kendi götürür.”

Cehennemde yoktur, odun ve ateş.
Cennet ucuz değil, cehennem beleş.

“Onun yakıtıdır, insanlar, taşlar.”
Cehennem azabı kabirde başlar.

Hüsrandadır, bütün gafil insanlar.
Gafletini ancak ölünce anlar.

Burada ekilen orda biçilir.
“Aslında Sırat ta burda geçilir.”

Allah insanları başıboş salmaz.
Kimsenin yaptığı yanına kalmaz.

Allah’ın kuluna yoktur ezası.
“Herkesin çektiği kendi cezası.”