Kıssa Şiir: Büyük Taşlar

Bir gün bir profesör,
Sınıfta bir deneyle
"Zamanın kıymetini"
Anlatır tecrübeyle.

Bir kavanoz çıkarır,
Kürsüsünün altından.
Büyük parça taşları,
Yerleştirir ardından.

Şöyle sınıfa bakar,
İşlem tamam olunca.
"Doldu mu?" Diye sorar.
Kavanoz tam dolunca.

"Doldu" Diye haykırır.
Bütün sınıf hep birden.
"Hayır" Der profesör.
Kalkar olduğu yerden.

Doldurur boşlukları,
Çakıl taşları ile.
Tekrar sınıfa sorar:
"Şimdi dolu mu?" Diye.

Bu kez, kısık bir sesle.
"Hayır" derler.Olmadı.
"Evet" der profesör.
"Daha henüz dolmadı."

Kavanoza boşaltır,
Sonra bir miktar kumu.
Tekrar sınıfa sorar:
"Peki.Şimdi dolu mu?"

"Hayır" Derler, birlikte.
Öğrenciler bu sefer.
Profesör de bu kez,
Kavanoza su döker.

Elindeki kavanoz,
Artık tamamen dolar.
Profesör sınıfa,
Son sorusunu sorar:

"Vermek istediğimi
Sanırım anladınız.
Yaptığımız deneyden,
Ne sonuç çıkardınız?"

Kıssadan Hisse:

Profesör herkese
Bir hisse vermek ister.
Öğrencilerden biri:
Söz alıp da şunu der:

"Zaman dolu olsa da,
Herhangi bir biçimde,
Yine zaman bulunur,
Dolu zaman içinde."

Profesör de der ki;
Dediğin doğru senin.
Lakin bu değil benim,
Anlatmak istediğim.

"Koymazsan kavanoza
Önce BÜYÜK TAŞLARI.
Bir daha koyamazsın,
Akıtsan da yaşları."