Kıssa Şiir: Baltayı Bilemek

BALTAYI BİLEMEK

Şirin bir orman köyünde,
Oduncu iki arkadaş.
Her sabah ormana gider,
Hem dostturlar, hem de adaş.

Birlikte odun keserler,
Balta ile aynı yerde.
Herkes kestiği odunu,
Ster yapar ayrı yerde.

Biri hırslı ve gayretli,
Hiç durmadan odun keser.
Ne oturur, ne dinlenir.
Ne acıkır, ne yemek yer.

Sabahtan akşama kadar,
Ara vermeden çalışır.
Kestiği odunlarını,
Kendi sterine taşır.

Diğeri sakin, temkinli.
Ne hırs yapar, ne dövünür.
O da keser odunları,
"Alet işler, el övünür."

Karnı acıktığı zaman,
O çıkarır bal tasını.
Hem yemek yer, hem dinlenir.
Hem de biler baltasını.

Hava kararana kadar.
Çalışırlar, şevkle, hazla.
Odunlarına bakarlar,
Diğerinin daha fazla!

Kıssadan Hisse:
NASİP

Kendimizi geliştirmek,
Baltamızı bilemektir.
Eksiğimizi giderip,
İşi kolay eylemektir.

Aletlerin düzgün olsun.
"El işler alet övünür."
İş kolayı bilmeyenler.
Yorulur, boşa dövünür.

"İşi işleyenden al da,
Kolayını bilene ver."
İşin hayrını görürsün
Alnından akıtırsan ter.

Tamahkâr olma arkadaş.
"Az tamah çok zarar verir."
Ne kadar çabalasan da.
Allah nasibini verir.

Nasibinde varsa eğer.
Gelir Hint' den ve Yemen'den.
Nasibinde yoksa eğer.
Ne gelir ki senin elden.

Nurettin SEVİM