Kıssa Şiir-altıntop Şiiri - Nurettin Sevim

Çok zengin bir aileye,
Fakir bir komşu yaşarmış.
Evlerindeki saadet.
Komşuya kadar taşarmış.

Fakirdeki mutluluğa,
Zenginler gıpta edermiş.
Mutluluğun sebebini,
Gerçekten merak edermiş.

Zengin bir gün karısını,
Fakir komşuya göndermiş.
Mutlu olmanın sırrını,
Sorup, öğren de gel demiş.

Fakir komşunun hanımı:
-Bizim var, altıntopumuz.
Akşam olunca beyimle,
Onun ile oynuyoruz.

Zengin hemen kuyumcuya,
Altıntop sipariş etmiş.
Topunu aldığı gibi,
Hemen evlerine gitmiş.

Geçmişler karşı karşıya.
Atmışlar birbirlerine.
Ama komşuları gibi,
Neşelenmemişler yine.
Hatta. Topun sıkletinden,
Hayli yorulmuşlar bile.

Ertesi sabah hanımı,
Tekrar komşusuna gitmiş.
Evlerindeki durumu,
Komşularına iletmiş.

Kadın demiş:” Canım komşum.
Sen beni yanlış anladın.
Altın gibi sarı saçlı,
Vardır benim bir evladım.
Biz onunla eğleniriz.
Güleriz, neşeleniriz.”

Kıssadan Hisse.
ÇOCUK

Uykudan uyanmış belli.
Annesi söylüyor ninni.
Elleri var mini mini.
Sevimli, güzel yavrucak.

Açmış gözünü dünyaya.
Kıyamazsın koparmaya.
Doyamazsın koklamaya.
Taze açmış bir tomurcak.

Sütü hazır içeceği.
Sırtındadır giyeceği.
Annesinden istediği.
Biraz sevgi, bir de kucak.

Ne paradır ne de kasa.
Ne elem var ne de tasa.
Hele bir de karnı toksa.
Bütün derdidir oyuncak.

Hem sevimli hem yaramaz.
Menzile koşar, varamaz.
Bir an yerinde duramaz.
Koşturuyor köşe bucak.

Çocuk evlerin neşesi.
Ailenin eğlencesi.
Yarınların güvencesi.
Şimdi küçük bir yumurcak

Çocuk evlerin çiçeği.
Küçücük uğur böceği.
Ailenin geleceği.
Büyüyüp adam olacak.