Kıssa Şiir- Adam Olmak Şiiri - Nurettin ...

Bir çocuk var, çok yaramaz.
Bir an yerinde duramaz.
Derslerine hiç çalışmaz.
Hem tembeldir, hem de haylaz.

Babası da der ki ona:
-Evladım çok yaramazsın,
Büyük, küçük tanımazsın.
Nasihati dinlemezsen,
Sonra ADAM olamazsın!

Evlat buna pek kırılır.
Dersine sıkı sarılır.
Kendini uyardı diye,
Babasına da darılır.

Tahsil görüp, mektep okur.
Büyük Şehre vali olur.
Etrafındaki adamlar,
Karşısında divan durur.

Bir gün der ki adamlara:
“Falan köyde bir adam var.
Alıp getirin odama,
Benim ona bir sözüm var.”

Gidip bulurlar adamı.
Yürütürler onu yaya.
Üstü, başı pek perişan.
Buyur ederler odaya.

Adam bakar karşısında.
Kendi oğlu vali olmuş.
Takım elbise içinde.
Yüksek makama kurulmuş.

Şöyle söyler babasına:
“Ben daha çok küçük iken,
Hatırlar mısın acaba?
“Adam olamazsın” derdin.
Ben okudum vali oldum.
Seni utandırdım baba? ”

Baba dedi ki oğluna:
“Okumuşsun sen boşuna.
Vali olmazsın demedim.
“Ben, Adam ol! ” dedim sana.
Yükselip vali olmuşsun,
“ADAM “ olmamışsın ama

Kıssadan Hisse:
ADAM OLMAK

Her insanı adam sanma.
Her insan adam değildir.
Sözlerine de inanma.
Her insan adam değildir.

Adamlık değildir sözde.
Kalıp desen var öküzde.
İnsanlık olmalı özde.
Her insan adam değildir.

İsterse alsın diploma.
Gelse de en üst makama.
Her adam insandır ama.
Her insan adam değildir.

Elinde olsa âsası.
Parayla dolsa kasası.
Olsa makamı, masası.
Her insan adam değildir.