(kıssa) 99 Kuralı Şiiri - Mehmet Şahan

99 KURALI (kıssa)

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde;
Bir padişah yaşarmış derya umman içinde!

Şanı, şöhreti, namı diyar, diyar aşarmış;
Köşkü, sarayı, hanı hazineler taşarmış!

Halayıklar, yaverler hepsi el pençe durur;
Hizmetçiler, vezirler nefste olanca gurur!

Padişahın keyfi yok, huzura hasret kalmış;
İçindeki ukdeyle yalnızca kesret kalmış!

Çağırmış huzuruna sarayın vezirini,
Öyle ümit etmiş ki söylesin özürünü:

-“Yanımdaki hizmetçi gelecekten umutlu,
Keyfinden güler yüzü, benden daha da mutlu!

Söyle hele vezirim; bende olmayan nedir?
Çekinmeden de bana, kusurumu dillendir!”

“Devletlû Padişahım; söz açıldı sıralı,
Tatbiki lazım gelir “99” KURALI!”

“Bir anlam veremedim söyle nedir bu kural?
Çözümü göremedim; çabuk anlat, der kral!”

“Doksan dokuz altını bir torbayla asalım,
Burda 100 altın sana hediyedir, yazalım!

Kimseye görünmeden kapısına koyalım,
Kapısını çalarak biz de seyre doyalım!”

Altının torbasını koyar evin önüne,
Gizli, gizli seyreder aldırmadan ününe!

Hizmetçinin kapısı açılır bakar yola,
Etrafta kimseler yok o da der ki hayrola!

Sağa sola bakarken kapıda torba görür,
Hemen açar torbayı onu heyecan bürür!

Torbanın üzerinde 100 altın yazıyordu,
Doksan dokuz çıkınca yeniden sayıyordu!

Geceden sabaha dek tekrar, tekrar saydılar;
Altınları saymaktan ne bıktı ne caydılar!

Çoluk çocuk hep birden sokak, sokak gezdiler;
Altını aramaktan sanmayın ki bezdiler!

Altın bulunmayınca tüm sinirler gerildi;
Çocuklar azarlanıp ihtar bile verildi!

Ertesi gün hizmetçi düşünceli ve üzgün;
Surat asık keyifsiz sanki canından bezgin!

Doksan dokuz kuralı padişahı mest eder,
Zengin fakir demeden insanları test eder!

Pir-î Fâni unutma; vara şükür esastır,
Her varını verene dara şükür kısastır!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
17.05.2022 – KİLİS