Tüm dillerde sarsak uğultusu bulutların
Aynıdır cam önleri.
Zamanla yadırgamadan hiç sitemsiz...
Durur kıyında güneş kadavrası.
Ellerinsiz diken doldurmak kalır ceplerine
Ve çatlamış saksılarında yağmur yetiştirirsin
Gül yerine...
Yaşamak biraz da insanın ağır ağır
kendi içine eskimesi.
Bir uzunçalar yağız omuzlarını yitirdiğim yer.
İnce ince kanaması bir uktenin
Bir daha asla açmamış temmuz dalı
Lepiska saçları kesilince gençliğimin
Vakitsiz ve esnek katman hüzünler ile
Yüz vurmuşuz yüz yörüngesiz
Yürek sarkacımızın ucunda halâ o ağrılı iz
Aşk işte bizim ince kıyım çiğnenmiş yanımız
Ölümlü olamanın yüzü biraz da
Ayna derinliğimiz.
Kuşkusuz ucun sonunda asılı kefenin cebi yok!
Neyi götürür örtüsü toprak olan
Ne kalır mesane ağrısı bir ömürden başka
Toprağın berisinde durana
Bir habis tükeniş ve kan...
Kisbesini tutan nedir onun
Ellerin de yok...!
Deniz Ercivan
Kayıt Tarihi : 14.7.2014 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler Deniz Hanım.
kendi içine eskimesi.
Öyledir biraz. Zaman aşındırır insanı bile. Gel gör ki herkese aynı şiddette değil. Zaman karşı durmak biraz da bizden geçer. Keyfine bırakmamak gerek fazlaca... Deniz Ercivan özgün kalemi özgür şiir diliyle okumaktan keyif aldığım şiirlere imza koyuyor. Kutluyorum. Sevgimle...
kendi içine eskimesi.'
belki en güzel tanımlardan birisi olmuş yaşamaya dair.
şairin zengin anlatım dili etkili fotoğraflar sunuyor okuruna her dizede...
Kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (5)