Kısmetin Gölgesinde

Melike bir bahar, dalında çiçek,
Gözlerinle başlar, kalpte bir gerçek.
Beş yaşında başlar masum bir sevda,
Kısmet derler adına, yazılır bahta.

Doğan’ım avukat, mahallenin nuru,
Yüreği ateş, aşkı bir duru.
Melike’yi ilah sanır, göklerde gezdirir,
Ama kısmet bir sır, kalbi hep devirir.

Nakarat (Tasavvufi Nefes):

Ey Melike, sır mısın, yoksa dert mi?
Bir ân ilah, bir ân yerle yeksan tertip.
Kısmet bir ayna, yansıtır hakikati,
Sevda mı, imtihan mı, kalbin âhı bu.
Bir bakarsın bulut, göğsünde bir taht,
Bir bakarsın fırtına, dağılır her baht.
Yükseltir âşığı, semada gezdirir,
Sonra bırakır, karpuz misali bin parça, bitirir.

Mistik Dörtlük:

Nihal-i gönülde, bir sır saklıdır,
Melike bir âlem, ne yâr, ne de bir.
Kutsar, düşürür, kalbinle oynar,
Kısmet der, geçer, ruhunda yanar.
Toparlanmak zor, eşekten düşüş,
Yüreğin bin parça, aşk bir nakış.
Hasta dersin susarsın, dertle dolarsın,
Kalsa bir yara, gitse bin ağrı kalırsın.

Çağdaş Metafor:

Melike bir okyanus, dalgası sınır,
Bir an sükûnet, bir an fırtına bir.
Doğan bir yolcu, kayığında sevdası,
Kısmetse rüzgâr, savurur her ânı.

Tasavvufi Kapanış:

Ey âşık, sabret, kısmet bir sırdır,
Melike’den değil, sendeki aşktır.
Hakikat aynasında gör kendini bul,
Sevda bir imtihan, kalbinle kavrul.