Kısmet Şiiri - Fırat Özcan

Nice gemiler battı bu suda.
En büyüğünü mü söyleyeyim, en şatafatlısını mı?
En küçük olanını mı söyleyeyim?
En batmaz sanılanını mı?
Nice kaptanlar geldi geçti.
Limana varmakta iddialı, suya mağlup.
Biri vardı, onu anlatayım.
Gözü pek, iriyarı, güçlü ve sert.
Ben derdi hep, kendini de pek severdi.
Acemiydi biraz, ilk kez yola çıkacaktı o yaz.
Büyük bir mutlulukla geçti dümene,
Bilmeden başına geleceği.
Günler, haftalar, aylar geçti.
Haber geldi:
Denize küsmüş genç kaptan.
Akışına kapılmış, yolunu şaşırmış.
Gemisini kaptırmış, canını da zor kurtarmış.
Ha şimdi soracaksın:
Olmamış mı hiç limana varan?
Var, var elbet.
Kime niyet kime kısmet.