Kısmet Şiiri - Mehmet Yasin Sülüten

Şimdi eskisinden daha bedbahtım.
Hiçbir yaram kabuk bağlamıyor.
Kalbim doldu, acıyla taşıyor.
Sevilen, sevildiğinden habersiz,
Seven her gün derbeder.
Adım atmaya mecal yok.
Ölüm kenarda bekler.
Yine de iyi yaşıyoruz hani!
Kaderin cilvesiyle iyi dalga geçtik.
Gülüyorum. Ya da,
Öyle görünüyorum.
Vazgeçmenin okulunu okudum,
Pratik tamam ama
İş icraate gelince?
Çok özlüyorum...
Diplomayı yırttım.
Vazgeçemiyorum...
Bu hal beni daha beter ediyor.
Kızgın demirle yaramı deşiyorum.
Kırıldım, döküldüm, parçalandım.
Koluna girdim ölümün.
Oynayacak taşım kalmadı.
Kaleleri yıkıldı gönlümün.
Bakalım!
Ölüm ne zaman takacak çekmesini?
Son kez görmek nasip olur mu?
Umarım olmaz!
Yoksa ben iterim ölümü aşağıya.
Kısmet...