Kısmet Şiiri - Murat Gökçe

Sevdim amma velakin bir murat alamadım
Belki de bu hal bana ahrette olur nimet
Kırıldı seven kalbim hiç mesut olamadım
Gönlüme düşen paydı sanki yapılan nispet

Sevdiğim her insana kalıyordum sadık kul
Hep sınıfta bıraktı ders aldığım bu okul
Dediler vefasız ol yok mu sende hiç akıl
Dedim ya sabır elbet bunda da var bir hikmet

Sevgide sebat etmek az gelmişti sanırım
Değer vermekten yana yoktu ki hiç sınırım
Feleğin bir sillesi nerde olsa tanırım
Azıcık mutlu olsam bozar göstermez hürmet

Çok denedim halbuki Rab’be edip tevekkül
Güvendiğim aşklardan arta kalan soğuk kül
Geceler sabaha dek dökül gözyaşım dökül
En sonunda yoruldum canda kalmadı haşmet

Yuva kurup evlenmiş duydum ki eşim dostum
Arkamdan kınamışlar olsun deyip hep sustum
Yalnız kalmak değildi geçen ömürden kastım
Aşk tesadüfü sever kavuşmak ise kısmet

Murat Gökçe Karsî
23.12.2016