Kısmet Şiiri - Macit Kuruçay

alımlı güzel bir kızıydı
bir zamanlar kısmet köyünün
başında allı pullu yazması
pulları gözlerine benzeyen
pınar başında su doldururdu
arsız yılışık bir kedi gibi rüzgâr
elmas tenine
bacaklarına
saçlarına dokunurdu
kaşırdı yanlarını
sırtı kuyruğu kambur kambur olurdu
o dal gibi nâzenin
o kale gibi fazîletli hamiyetli dururdu
dokunduğu su düşerdi peşine
bir âşık gibi
revan olurdu
yorulur
bırakırdı kendini
ziyan olurdu
verdiler ipsiz sapsız birine
kadersiz kader bu ya
ayrıldı ağlayarak kısmet köyünden
ve neden sonra âzat ettiler
allı pullu mâvi gözlü gelini
döndü tekrar baba evine
yüklenmiş vîran olarak
döndü tekrar baba evine
karnında meçhul bir bebek
döndü tekrar baba evine
her şeyini kaybetmiş olarak
yoktu artık kimselere bakacak yüzü
tüm kabahati kusuru kendinde bularak
kapattı kendini köy odasına
haberi geliyor
ağlıyormuş sabah akşam
olmayan günahlarını çıkarırcasına
sahip çıktılar allı pullu mâvi gözlü geline
ihtiyar anne ve babası
sahip çıkmayıp ta ne yapsın
ne yapsın
kanayan yara kendi yarası
şimdilerde doğurmuş
kısmetini bekliyormuş
bir çocuk annesi
allı pullu mâvi gözlü dul gelin
haydi hayırlısı

02 Ocak 2001
(2002 gittin şiir kitabından)