Kısmet Şiiri - Halil Aslan

Gecenin bir yarısı,
Yine bir yol ayrımı,
Yaşlar dökülmekle dökülmemek arası,
Gözler kan çanağı,
Karanlıktan utanırcasına ürkek,
Yürek dağlanmış
Tamiri zor olsa gerek,
Baştan epeyce uzaktayım,
Sona hayli yakın.
Ardın sıra tükenen kadeh,
Birbirine eklenen sigara,
Kulakta çınlayan namelerle bir kez daha,
İnadına yeniden,
Yeniden kanıyor yürekteki yara.
Sevda yorgunu,
Ama bir o kadarda aç bu yürek,
Artık tamam demeli,
Kim bilir beklide vazgeçmek gerek,
Gidince…
Bitince….
Kaybedince….
Bilir ya insan kıymet,
Anlamsız bir devamdansa,
Manalı bir sondur belki kısmet…