donmuş çaylardan geçip
çaltıların gölgesinde
bostanları taşa çalp
patır patır yediğimiz
düşler de döküldü
geceden güne dönerken
şafak yıldızı mutluydu
çarıklarımızın ipleri koptu
ardımızda gölgelerimiz yoruldu
taşlar da söküldü
yanık söğüdün dibinde
bitiveren yedi veren gülleri
çorap söküğü gibi durmayan dilleri
mahir elleri zamana uymuş
kaşlar da yıkıldı
ey insan gülen göğün altında
masum canlara kıyılırken
anakaralarda kararan ellerde
kararan yüreklere ulaşamadık
kışlar da takıldı
140109 denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 14.1.2009 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!