Kışlada Şiiri - Eyüp Cüce

Ömrün en verimli zamanlarını,
Gençler bir kenara koyar kışlada.
Köprü yapıp bugün ile yarını,
Verilir hayata ayar kışlada.

Sılada kalmıştır mutluluk, çile,
Vatan borcudur bu, savrulmaz yele.
Bir sabah KOĞUŞ KALK komutu ile,
Türlü hayallere kıyar kışlada.

Ayakkabı değil postal giyerek,
Kaymak değil, karavana yiyerek,
'VATAN SANA CANIM FEDA' diyerek,
Yürüyüş kararı sayar kışlada.

Postallar rap rap der, inler topraklar,
Her ayaktan mertlik dinler topraklar,
Sahipsiz değildir, anlar topraklar,
Manevi hislerle doyar kışlada.

Sıcaklardan yandığına bakmayıp,
Makulüne, dandiğine bakmayıp,
Gayesine, mantığına bakmayıp,
Asker her tür emre uyar kışlada.

Kocaeli, Konya, Artvin, Bolu'dan,
Toplanıp gelmişler Anadolu'dan,
Gözde, bazen kuru bazen suludan,
Tüter ana, baba ve yar kışlada.

İstisna olsa da vardır zalimi,
Çile eder eğitimi, talimi.
Hasretle dokunur sıla kilimi,
Umudu gözyaşı boyar kışlada.

Yollara kalleşçe döşenir mayın,
Gelin de piçlere hayıflanmayın...
Oğlum asker diye yazdım sanmayın,
Her şehit bir yıldız; kayar kışlada.

Alsalar vallahi koşar giderim,
Borcum bitmemişse, yine öderim,
Tankımla çok iti telef ederim,
Sanmayın bu CÜCE cayar kışlada.