Kıskarım Seni Ben Şiiri - Zeynep Koçar

KISKARIM SENİ BEN
Sana benden başka bakan gözleri,
Gözlerine düşen ışığı bile kıskanırım.
Bir rüzgar dokunsa saçlarına hafifçe,
O rüzgâra bile düşman kesilirim.

Gülüşün bir bahar, kokun bir cennet.
Kimseler bilmesin, kimseler görmesin.
Adını anarken bile kalbim titrerken,
O güzel adını anan dilime kıskanırım.

Adını bilene bile kırılır kalbim.
Sesini duyan kulağa dargın gezerim.
Gülüşünü gören gün bile suçlu bence.
O aydınlığa eren sabahı kıskanırım.

Sen yürürken dokunduğun yolu kıskanırım.
Adımlarını sayan zamanı bile.
Bir kelam etsen dudaklarından dökülen,
O sözü duyan havayı kıskanırım.

Bakışın bir yangın, kalbimde köz.
Ama ben o ateşi bile kıskanırım.
Gözlerin bir deniz, dalgalar hırçın.
O denizde yüzen hayali kıskanırım.

Gölgeli bile paylaşamam bu dünyada.
Bir duvarın üstüne düşse dargın olurum.
Bir yıldız göz kırpsa gece vakti,
O yıldızın bile ışığını kıskanırım.

Düşlerinde yalnız ben olayım isterim.
Başka bir hayal belirse öfkelenirim.
Gözlerinin gördüğü rüyayı bile,
O hayalin içindeki sureti kıskanırım.

Sana dair ne varsa, kim dokunsa hüzün.
Bir nefes, bir bakış, bir gülüş bile,
Sevgimden bir damla eksilir diye korkarım.
Kendimi bile bazen senden kıskanırım.

23.02.2025