Kıskanmak Şiiri - Neşet Aliye

Bakarken bile sadece resmine,
Kaçıyorum resminden yine bile bile.
Sevdiğim bir gün duyarsan diye,
Bakamıyorum resmine ben yine.

Öyle saftı ki bu sevgim,
Benzemezdi günümüzdeki çöplüklere.
Sevişmeye aşk dediklerini duydum,
Ben kendimden bile kıskandım seni sevmeye.

Unutmak bu dünyadaki en büyük acı,
Söyle bir tanem var mı bunun ilacı?
Unutmak için bulamadım kendimden gücü,
Söyle sevdalım var mı bunun ilacı?

Şiirimde bahsederken bile senden,
Kıskanıyorum seni kelimelerden, dizelerden.
Girersen uzaklarda el koynuna,
Nasıl uyurum bu dört duvar arasında.

Sen benim ol, benimle kal, benimle yaşa.
Bırak, eksik olmasın evimizden kavgayla kargaşa.
Sen nasıl dersin artık bensiz yaşa.
Sensiz kral olsam çıkmam ki başa.