Kıskanmak Şiiri - Sinan İncel

Kıskanmak, güzel sevmenin bedelimidir?
Yada neden kıskanır ki insan.?
Çok sevince mi böyle oluyor insan?
Bilmiyorum ... Bilemiyorum...

Mesala çay içtiğin o bardak varya .
O bardağı kıskandim geçen gün
Nasılda sardı avuçların...
Saçlarını savuran rüzgarı kıskanıyorum mesela.
Ne güzelde dokunuyor saçlarına..
Bazen giydigin montunu kiskaniyorum
Nasilda sarıyor seni...
Gözlerinin dalıp gittigi o derinlik varya
Onu bile kıskanıyorum,
Gözlerim gözlerine değsede
Gözlerime baksan öyle derin derin...
En sevdiğin renkleri kıskanıyorum mesela .
Bazen kırmızı ,bazen mavi olasım geliyor.
Okuduğun şiirleri bile kıskanır mı insan?
Aşkla okuduğun şiirleri kiskaniyorum mesela.
Sonra güneşi kıskanıyorum ,
Ne güzel de parlıyor yüzünde.

Can özüm , canımın ta içi
Sana bakan bir çift gözüm bile
Kavga halindeler
Sağ gözüm sol gözümden kiskanıyor seni.

Kıskanmak , sevmenin bir başka haliymiş meğer...
Sinan incel