Kıskanlık...! ! ! (Dini Şiir)

Kıskançlık…! ! ! (Dini Şiir)

O ki ilk insan, ilk peygamber, Hz. Ademdir adı,
insanlık ondan türedi, olmuştu hep ikiz evladı,
iki kardeş can ciğer, biri habil, birde kabil vardı,
Evlilik çağı gelince, kabil emre dahi razı olmadı,
Asi oldu, kıskandı, gitti O an, habilin canına kıydı,
sonra kabil utanç içindeydi, emeline de ulaşamadı,
insanlık katliamı oradan, ta O zamanlardan başladı,
Sizlere anlatalım istedik, sakın unutmayın bunları…! ! !

Birde unutmadan, Hz. Yusufu da tanı,
Orası ki kenan ili, Hz. Yusufun`un diyarı,
O yusuf ki yakub`un, canı ciğeri evladı,
Kıskançlık yüzünden, ona neler yapıldı,
Kardeşlerince tutuldu, derin kuyuya atıldı,
Babalarına da dediler, yusufu kurt paraladı,
Yakup ise görmez oldu, hep yıllarca ağladı,
Yusufu kuyudan çıkardı, mısırın kervancıları,
Kurtarıldı köle oldu, sonradan saraya satıldı,
işte kader - yazgı, sonunda oldu mısır sultanı,
Yıllar sonrası birgün, O kardeşleriyle karşılaştı,
Hepsi birden kızardı, yüzlerine vuruyordu utançları…! ! !

O ki iki cihan serveri, Hz. MUHAMMED MUSTAFA´ydı,
Onunda biricik incisi hem gözbebeği, kızı Hz. fatımaydı,
Fatımanın da evlatları, Hasanla Hüseyindi, nebi torunları,
Dinlemediler dahi RESÜL`ün evlatları, insanlık yine azdı,
Binbir fitneler döndü, Hz. Hasanın suyuna bile zehir katıldı,
Aradan çok geçmedi, O rezillik, KERBELA vahşeti yaşandı,
Bir koca ordu varki, bir avuç masum olan insanı tutsak aldı,
Hüseyin`e ise onca eziyetler yapıldı, üstüne oklarla saldırıldı,
Buda yetmedi, peygamber torunu denmedi, kafası kopartıldı,
Bunlardı O yaşananlar, en büyük facia vede insanlığın ayıbı,
Bak şimdi ne ordu, ne ganimet, ne asker, ne kumandan kaldı,
Utançla yazılı ne varsa tarih sayfalarında, oysa tümden yaptıları,
işte bunların hepisi, kıskançlığın bedeli, insanların utanmazlığı…! ! !

Yazan: Ramazan Kocapınar