Kıskanıyorum Efendim Şiiri - Gülhan Çakı ...

sen yoksun yokluğunda,
varlığını kıskanıyorum efendim
seni saran toprağı
toprağını yeşillendiren çiçekleri
kökleri sana uzanıyor diye kıskanıyorum....
senin yanında yatan mezar taşlarını
ben hasretle yanarken yanına gelenleri
kıskanıyorum efendim...
seni sıkıca saran
beyazdan altından damatlığını
ben yokken düğünün kurulmuştu bensiz...
ne olur beni de yanında götürseydin
şübhesizyavru kuşlar misali
bir ordan bir oraya
hoyratca çırpınmazdım..
belki o zaman
sen olsaydın kendini bilen
elhamdulillah deyipte
sana kavuşmak ümidiyle....
hiç bir çaba göstermeyen
ahmaklardan olmazdım
belki o zaman...
bu kadar yanmazdım
deli divaneler gibi dönmezdim...
kim bilir..
ey gözlerini dünyaya kapatıp
yarine açan efendim...
sakın gitme yüreğimden
gel siyah beyaz olan dünyamda
gökkuşağı ol gel
sakın gitme yüreğimden
gel ve yokluğunda varlığını hissettir.
aciz yüreğime...
gülhan çakıroğlu