Rahatlardım dökebilsem gözyaşlarımı,
Her ne kadar üzülsen de,
Bir adama ağlamak yakışmazdı.
Kıskanıyorum çocukları.
Şimdi aklımda iblisin fısıltıları,
Özendiriyor türlü günahları,
Dök diyor ne varsa içinde,
Dök ki başlasın çaresizliğin isyanı!
İşimiz hiç olmasın adamlıkla, çilelerle,
Artık ağlamak için bekleme,
Cenaze namazlarını.
Ayıpsa ayıp, günahsa günah,
Akıt kalmasın geriye ne bir sızı,
Ne bir korku ne de gözyaşı,
Bırak artık, çocukları kıskanmayı.
Kayıt Tarihi : 13.4.2019 21:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!