Kıskanıyorum Şiiri - Mehmet Veysel Müjdeci

İçimdeki tüm kendimle kıskanıyorum
Seni senden seni benden seni çevrenden
Bir sevdanın kabuğunda saklanıyorum
Seni çalan şarkılardan senli seslerden

Bahar yağmurun altında attığın adımlar
İki yolun biri doğru biri yanlışsa
O yağmurun ıslattığı meçhul Kadınlar
Yanlış yolların içinde seni bulmuşsa

Bir kadın tasvir edelim adı sen olsun
Tüm cadde sokaklarda resmin çizilsin
Bir adam idam edelim ipe tutulsun
Senin attığın taşlardan boynu ezilsin

Tarihlerden rivayeten bir savaştan ibaret
Gönlümün ortasında ilhak almış sınırlar
Elim açık Tanrı’ya sen Tanrı’ya ibadet
Varsın seni put diye beni tapmış sansınlar

Kazanılan bu zaferden ben bir hür köle
Zincirlerin kanattığı Nasır’dan elim
Sessiz çığlığım haykır zemine göğe
Bu sevdanın kölesiyim dağlansın dilim

Şanlı sultan makamına seni oturttum
Sürüklene sürüklene kapına geldim
Kanımı damla damla sofrana sundum
Meğerse ben köleymişim sendin efendim

Sana kıymet vermezsem beni katl eyle
Attır beni zindanına zulümler ettir
Ölüm fermanımı yazdır cellada söyle
Sana çektirdiğim acıyı bana da çektir

Varsın mil çeksin tenime zifte bulansın
İsa yerine tenimi çarmığa çeksinler
Sana yalnız beşer değil yer gök utansın
Kadınların meşhur şahı hava desinler

Bağladılar gözlerimi geç dediler sıratı
Bir yanım cehennem bir yanım cennet yeri
Günahımın zekatıyla beslediler kır atı
Bize tutsak ettiler bu cehennem çemberi

Münker Nekir melekleri hesabımı kestiler
Günahla sevabımı teraziye koydular
Günah tohumlarını cehenneme ektiler
Bu günahın sahibi kimdir diye sordular

Adını söylemekten yanmayı tercihledim
Dilimde iki kelam günah benim günahım
cehennem tarlasında bir alev belirledim
O kadın günah değil işlediğim sevabım