Bu kelimelerin ardında büyük bir hayat var, olmayışı dinlediğim o hayat.
Anneanneme, babaanne dediğimi hatırlıyorum, gözlerimin önüne o fotoğraf geliyor, dedemin beni parka götürürkenki babamın arkadan çektiği o fotoğraf, kocaman ellerin içinde kaybolmuş minicik elerimi görüyorum, o çatık kaşların altındaki kocaman gülümsemeyi görüyorum, başka bir fotoğrafta... Ve bunları yaşamış olanları kıskanıyorum…
Kendimi kandırıyorum belki
Sizi bırakıp geldiğimi,
Sizden uzaklaştığımı sanıyorum
Ve yine ağlıyorum




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta