öz varlığım kördüğümü
burgacında kazıyorken
söz yarlığım gördüğümü
top tacında yazıyorken
ensesindedir soluğu
çeşmenin akan oluğu
koca köylünün culuğu
ihtiyacında kızıyorken
çekilmez yüküne kahrı
karanlıktan kalır şehri
yarıda bekler söz zehri
can acında sızıyorken
sevginin öncel ilkesi
bağlılıktır yürek sesi
kokunu duyar nefesi
ver kaçında azıyorken
kıskanırsa yandı demek
boşa gider onca emek
ozan efem hazır yemek
tok açında mızıyorken
311011denizli
Kayıt Tarihi : 24.12.2011 08:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!