Kıskanırım Şiiri - Ahmet Damarlı

Rüzgarın saçlarını savurmasını kıskanırım,
Ve teninin kokusunun
Etrafa savrulmasında
Doğayı kıskanırım...

Kurumuş güllerin buruk kokusu savrulunca etrafa,
Dokunur yüreğime soluk bir sevda sonsuzluğu.

Yürürken sevda yollarında,ayrı adımlarda aynı yollarda.
Mutluluk hedefi sonsuzlukta,
Bastığın toprağı kıskanırım.

Kıskanmak her aşkın kanununda vardır.
ve seven her kalbi bu duygu sarmaktadır.

Olmasanda sen yanımda,
Girmesende kollarıma.
Sarmasada aşk denen duygu benliğimi.
Varlığını kıskanırım

MEHTAP 237