Rüzgarın saçlarını savurmasını kıskanırım,
Ve teninin kokusunun
Etrafa savrulmasında
Doğayı kıskanırım...
Kurumuş güllerin buruk kokusu savrulunca etrafa,
Dokunur yüreğime soluk bir sevda sonsuzluğu.
Yürürken sevda yollarında,ayrı adımlarda aynı yollarda.
Mutluluk hedefi sonsuzlukta,
Bastığın toprağı kıskanırım.
Kıskanmak her aşkın kanununda vardır.
ve seven her kalbi bu duygu sarmaktadır.
Olmasanda sen yanımda,
Girmesende kollarıma.
Sarmasada aşk denen duygu benliğimi.
Varlığını kıskanırım
MEHTAP 237
Kayıt Tarihi : 11.8.2010 20:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Damarlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/11/kiskanirim-58.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!