Kıskanırım.! Şiiri - Hikmet Güner

Kıskanırım,
Kıskanırım seni herkesten, her şeyden
Hem Ay’dan hem de Güneş’ten bile
Seni göremediğim günlerde, gecelerde
Bakar da dalar giderim,
öylesine derinden sessiz ve sensiz
Her baktığımda gökyüzüne gördüğüm,
Ay parlar gecenin zifiri karanlığında bir ışık,
Aydınlatır etrafı sanki gündüz gibi
Bu ışık sanki hep güler bana,
bazen de dalga geçer gibi
Gece ne zaman görsem yüzünü,
Parlar o ışık yüzünde kıskanırım,
kıskanırım hem de deliler gibi,
Kıskanırım seni o ay ışığını,
her gördüğümde yüzünde
Güneş bile sanki inat yapar bana,
Parlar hep yüzünde,
Hem Ay hem de Güneş,
sarılırlar ya sana benden çok
Parlar ikisi de alır gözümü ışık gibi, gün gibi,
Ne zaman baksam yüzüne ikisi de sarılır sana
Kıskanırım seni hem de deliler gibi,
Benim seni göremediğimde,
sana dokunamadığımda,
Keşke gücüm yetse de uzatsam elimi,
hem Güneş’e hem de Ay’a,
Sarsam sıkı sıkı elimde,
desem siz ne şanslısınız,
ben ulaşamazken, sevdiğime,
Sevdiğimi göremez,
ellerini tutamaz,
dokunamazken ona
Siz ikiniz öylesine sarar,
sarmalarken sevdiğimi
Size kızmamak,
elde mi kıskanmamak,
Kıskanırım,
kıskanırım hem de deliler gibi…