Kıskanırım Şiiri - Ali Arıcak

Seni sensiz yaşıyorum,
ve de sensizliği kıskanırcasına,
Açan çiçek, batan güneş,
Parlayan yıldızlar kadar tutuldum,
Aşk denen sevdaya,
Yanlızlığı bile kıskanır oldum,
Seni yanlızlıkla başbaşa düşündüğüm an,
Ne vardı sanki?
Ürkütücü ve kuytu odaya çekilecek,
Gittin arkana bile bakmadan,
Ya ben gülüm,
Neden bu insafsızca kaçışın,
Ve bana umursamaz gözlerle bakışın,
Masumane bakışımı,
Uysal koyun gibi boyun büktüğümü,
Görmüyor hakir gözlerin?
Hissetmiyor gönülden fakir hislerin,
Sevdan yüreğimde;
Kor oldu, alev oldu,tutuşurcasına,
Yüreğimde sarmaş dolaş oldun,
Sevdan damarlarımda dolaşan,
Bir kan misali gülüm,
Hayatı kıskanıyorum,ve yaşamayı da,
Sana nefes veren hayatı,
Ayaklarına araç olan yolları,
Bedenini kapatan fistanı, entareyi,
Ve de dudaklarına araç olan sesi kıskanıyorum.
Sensizliği düşünmek;
Asla düşünemiyorum böyle soğuk bir kavramı,
Aklıma geldikçe türap oluyorum,
Seni belki platonik bir aşkla seviyorum
Cansızlığı andıran bedenimle,
Herşeye rağmen diyorum,
Umutla yaşamak;
Heder olmaktan iyidir diyorum.
Senin için yufka yürekli kız;
Umutsuz yollarına, Sevda şarkıları yakarım,
Sazımla sözümle sana nameler yazarım,
Ve seni senden,
Canlı cansız varlıklardan, kıskanırcasına,
Sevdalı naralarımla,
Seni sensiz yaşamak değil,
Ey benim umut dolu, hasret kokan sevdiğim,
Seni seninle yaşamak istiyorum. MOR MENEKŞEM.