Kıskandıralım Şiiri - Nuran Şahan

Bir şafak vakti uyandırır sevdan beni,
Bu gece Akdeniz sahilleri kadar
Sıcak ve yakıcıyım,
Usulca eğilip kulağına
Aşk sözleri fısıldamak istiyorum.

Yıldızlardan alnının ortasına,
Bir buse kondurup,
Dalgalar ayaklarımızı ıslatırken,
Kumsalda el ele yürümek istiyorum.

Seni kör kuyulardan,
Engin denizlere taşırmak geliyor içimden,
Kendi yüreğime sığamıyorum.
Coşkun akan bir sel gibi,
Çağlamak,çağlamak istiyorum.

Zaman geçmek bilmiyor,
Sensiz bir saniye bile
Ölüm sancısı ekiyor yüreğime,
Seni düşünmek dahi
İçimi sızlatıyor.

Senden yoksun olmak,
Taçsız Sultan olmak gibi,
Hayatımı varlığınla,
Taçlandır istiyorum.

Yabancıyım bu duyguya,
İlk defa şaşkın ve çaresizim,
Meğer sevda denen şey,
Ne yaman bir divanelikmiş,
Ama şikayetçi değilim halimden,
Tutkunum bu divaneliğe.

Ruhun ipeksi bir dokunuşla,
Ruhumu örtsün,
İncitmekten korkarcasına,
Tenin tenime, terin terime karışsın,
Yüreğinin çöllerine sağnak olayım,
Çatlak dudakların suya kansın.

Kaf Dağı’nın ardında
Zümrüdü Anka’nın küllerinden,
Yeniden var olalım,
Bir olalım…

Masalsı bir dünya kurulsun,
Böylesi bir Aşka,
Kendi Masal Ülkemizin,
Kahramanları olalım,
Kem gözlerden uzakta…

‘Çocuk Ruhlu’ sevdiğim,
Kıyamam sana,
Tut elimi uzan da,
Bu gece, kıskandıralım
Leylayı da,Mecnunu da!