Kıskandım… Şiiri - Mehmet Macit

Bir çeşmede ikiz oluk,
Dökülür,
Şevk içinde.
Sesi şarkı dilinde.
Yapanın
Hayratını,
Yaradan’a aşkını,
Niyetini kıskandım.

Parkta gördüm iki yaşlı,
Sohbete,
Oturmuşlar.
Zaman durmuş,
O anda.
Hayatın her anını,
Gönüldeki aşkını,
Yıllarını kıskandım.

Bülbül yuvasın kurmuş,
Dikenli gül,
Dalına.
Yanık sesi,
Dilinde.
Gül açmış goncasını.
Bülbülün gül aşkını,
Ötüşünü kıskandım.

Dalda bir çift kumru,
Oynaşıp,
Koklaşırlar.
Dünya’ da sade onlar!
Kumrunun
İnadını,
Bitmeyen aşkını,
Kavgasını kıskandım.

Annenin kucağında,
Mis kokulu
Bebeği.
Sarılmış,
Doyumsuz hazla.
Ananın evladına,
Karşılıksız aşkını,
Sevgisini kıskandım.

Macit düşlerde yaşar,
Bilinmeyen,
Yere koşar.
Biçaredir el açar.
Sevdası,
Yürek yakar.
Düşündeki aşkını,
Hayalini kıskandım.

Mehmet Macit
29.11.2011