Kıskandım Şiiri - Salih Kozan

Sanmaki sevmedim, sevdiğin kadar
Tenine dokunan yeli kıskandım
Sevdiğim dar geldi bana dünya dar
Yanından geçtiğin eli kıskandım

Aşkımı, kalbime gömüp gizledim
Giderken ardından baktım gözledim,
Uzaktan uzağa seni izledim
Yalnız, yürüdüğün yolu kıskandım

Hayata sevgiyle bakışın vardı
Bin bir sevinç ile akışın vardı
Bir güneş misali yakışın vardı
Yakıp savurduğun külü kıskandım

Ruhumu, kalbimi benden çalarken
Pembe hayallere bensiz dalarken
Renk renk çiçeklere selam salarken
Yanağında açan gülü kıskandım.

Goncalar içinde saklanırken sen
Sevgi pınarında paklanırken sen
Tövbe kapısında aklanırken sen
Gözlerinden akan seli kıskandım

Aşkın şarabına olmadı kanan
Bir divane oldum, aşkınla yanan
Dört mevsim baharı yaşayan canan
Tuttuğun çiçekli dalı kıskandım

Ayrılık hasreti çektiğim elem
Ne zaman bitecek bilmem ki çilem
Rengarenk çiziyor, sendeki kalem
Maviyi, yeşili, alı kıskandım

Sana yüreğimden al güller derdim
Ömrümü, sevgimi yoluna serdim
Senin mutlu etmek, olmuşken derdim
Sana selam veren dili kıskandım