Kıskandı Kaldı Şiiri - Bekir Alim

Ne ettin eyledin bak ne haldeyim
Hasretin sineme saplandı kaldı
Sen esen bir rüzgâr ben pervaneyim
Can beden bu cana yaslandı kaldı

Açtı mor menekşe lale ve sümbül
Ötme dertli, dertli ey garip bülbül
Gül dalında açtı bir tomurcuk gül
Sıra dağlar gibi başlandı kaldı

Ay geçti ne fayda yıldan bir umut
Sar beni sarmala koynunda uyut
Çal be kemancı çal, çal dertli bir ut
Her zerrem içinde taşlandı kaldı

Sormadan hal hatır sorma bu günü
Unuttum kendimi yarını dünü
Ya öldür kurtula’ m ya gönder onu
Gözümde perdeler puslandı kaldı

Ne günüm gün oldu ne gecem gece
Sevmesi bir başka nazı işkence
Kul köleyim desem az olur bence
Sıra dağlar bile uslandı kaldı

Yalvardım Allah'a dedim bir daha
Kavuştur bu canı sevdiğim yara
Bu gece son gece çıkmam sabaha
Yar sensiz her yerim paslandı kaldı

Söylemez Âlim’im dertten duraktan
Her nesnenin biri, biri topraktan
Bir çekirdek tohum düşse yapraktan
Son mevsim baharım kıskandı kaldı

18.02.2004 ÇARŞAMBA