Kıskandı Şiiri - Ayşenur Yılmaz 2

Hep kış olan gönlümde tek gonca açtı diye
Gülizarda tüm güller neden kaşını çattı?
Yıllar sonra bahçemde yeşerince baharlar
Her mevsim açan çiçek, yaprak bile kıskandı.

Bitmeyen gecelerim şafağa erdi diye
Karanlıklar iç çekip gizli gizli ağladı
Gecelerin koynunda uyuyan yalnızlıklar
Feryat edip, doğan her sabahımı kıskandı.

Kirpiğimden yerlere son damla düştü diye
Kıraç toprak yüzüme neden el gibi baktı?
Susuz kalbim bir yudum içti diye sevgiden
Çöldeki kum tanesi, gökte yağmur kıskandı.

Ayşenur Yılmaz