Köyün civarını, çiçek açmış şeftalilerin dibinde derileri pul pul çobanlarla dinlenerek, ekseriya, bahar güneşine sarılıp yürüyerek dolaştım.
Dağlara türkü söyleyen ufacık çobana:
“Karnım aç, yavru” dedim.
Dağarcığından kumlu köy ekmeği ve suyu seli kaçmış Mihaliç peyniri çıkarıp verdi. Pınar buldum, su içtim.
Köye akşama doğru ancak varabildim. Meydandan geçerken ağalar el ettiler.
“Muallim Efendi,” dediler “Bir çayımızı içmen mi? ”
“İçeriz be ağa” dedik.
Arkalıksız ufak iskemleye çöktük. Ağalar:
“Eee…Yoruldun zaar. Koca cumayı dağda bayırda ne diye geçirirsin anlamayız. Sizin sırrınıza akıl ermez ki. Biz eski zaman insanı ne anlarız yenilerin keyfinden, eğlencesinden.”
“Ağalar be, siz her gün dağda bayırdasınız. Ben, çocuklarla şu kümes gibi yerde pinekliyorum. Bir cumayı sizin gibi geçirsem çok mu? ”
Sustular. Biraz sonra:
“Eh, size doyum olmaz” dedim.
Ağalardan hangisinin çay paramı vereceğini bilemediğim, aralarında bu şerefi paylaşamayacaklarını tahmin ettiğim için iki kuruşu fincanın kenarına bıraktım.
“Olmaz… Olmaz…” diye bağrıştılar.
“Biz çağırdıktı.”
“Ziyanı yok” dedim. “ Ben de sizi çağırırsam, siz de kendi paranızı verirsiniz.”
“Hay köftehor hay
..........
..........
Kayıt Tarihi : 7.2.2017 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!