Kıskançlık Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Kıskanırdı yüzünü ay gecelerime doğduğun için
Hele serceler;
Dokunuşlarımdaki nazenin hale dayanamazlardı
Onlar da kıskanırdı tabı
Bir keresinde papatyaları üzgün gördüm
Nedeni sendin.

Ben alıştım bunlara olsun varsın
Etrafımda açan tek çiçek sen
Geceme doğan sen
Benim en nazlı kuşumdun

Bazen yıldızlara bakarım küçümseyerek
Bazen de yakamozları izlerim aynı halle
Bilirim ki onlar sensiz anlamsız
Onlara anlam veren senin sevdan bendeki
Tabi onlar da kıskanırdı seni
Bilirlerdi ki baktıkça ben onlara
senin yüzün en güzeli idi bana

Ve kıskanırdı cümle alem beni
Seni bu denli sevdiğim için