Kıskançlık Şiiri - Meral Karabulut

Kıskançlık rüzgarı savurdu beni
Gönlümün en ince yerinden vurdu beni
Kapatıp gözlerimi görmesem seni
Düşüncelerim bin bir kuşkuyla yer beni
Bir alev sarar bütün benliğimi
Kör olur gözlerim yakar bedenimi
Sinsi bir şüpheyle savrulur dünyam
Tutulur dilim
Susuzluktan sanki içim yanar
Mideme bir yumruk yemiş gibi bükülürüm
Acılar sarar benliğimi
Söyleyemem sana
Utanırım küçülürüm
Kuşkular cep çevre sarmış beni
Nerdesin arayışları deli eder gönlümü
Sessizce usulca söyle sevdiğini
Duymasın eller seni istediğimi
Ayak sesin kapımda zaman geçmiş
Uyumuş hırslar öfkeler uyumuş
Sessizlik sevgiye yoldaş durmuş
Karanlık bir örtü gibi sarmış kötülükleri
Küçücük özürler kalbime yol bulmuş
Sevgiler yok etmiş kuşku bulutlarını
Devşirmiş katlamış
Tüketmiş karalarını
Usulca sarmış yaralarını